Lien Kootstra: 89 jaar, maar écht oud wil ze nog steeds niet worden

• 13 oktober 2020

Ruim 48 jaar lang bezorgde Lien Kootstra 3 tot 4 keer per jaar het informatieboekje Even Buurten bij senioren in haar wijk. Deze vrijwilliger van het eerste uur stopt – het lopen gaat steeds minder goed – op 89-jarige leeftijd met dit vrijwilligerswerk bij Stichting De Welle. Voor de welzijnsorganisatie eens reden om haar in het zonnetje te zetten.

Het glas is halfvol
Goedlachs, positief, een opgewekte dame en een echt familiemens. Dat laatste blijkt wel als haar kleinkinderen ter sprake komen. Haar ogen gaan stralen als ze over hen spreekt. Deze van oorsprong Rijssense dame kwam ruim 50 jaar geleden in Nijverdal wonen. Haar man doceerde Frans aan College Noetsele. Helaas stierf hij op 55-jarige leeftijd veel te vroeg. “Het was een nare tijd, maar we moesten gewoon verder. De kinderen moesten ook naar school.” Met haar kinderen, die inmiddels zelf kinderen (en kleinkinderen) hebben, heeft ze goed contact. “Ik heb 3 zoons en 2 dochters en ze zijn allemaal uitgevlogen. Ze wonen overal: van Arnhem tot Amersfoort en Zwolle. Uiteindelijk is er niemand in Nijverdal blijven hangen, maar ik voel me nooit alleen.”

Aandacht in coronatijd
De bos bloemen op de salontafel kreeg ze pas nog over de post gestuurd. Een dikke kus voor de liefste, prijkt er op het kaartje. Een hart onder de riem tijdens deze periode waarin ze haar familie wat minder live ziet. “Een enorme doos was het. Met vaas en al!” Ze pakt er ook wat kaarten bij die ze kreeg. En trots laat ze de foto’s zien die aan de wand hangen. Haar hele familie twee keer onder elkaar op een rijtje. Eentje kreeg ze toen ze 70 werd en eentje toen ze haar 80^e levensjaar mocht inluiden.

Contacten
Hoe het voor haar is in deze coronatijd waarin de sociale contacten op een laag pitje staan? “Tja, de zangrepetitie staat nu stil bijvoorbeeld. Ik vind het heel jammer, maar ik ga niet bij de pakken neerzitten. Ik kan wel gaan zitten treuren, maar het wordt er niet anders van. Gelukkig kan ik van heel veel dingen nog genieten. Zo eet ik nog een aantal keer per week bij De Cirkel. Daar koken vrijwilligers van De Welle heerlijk vers en ben je ook fijn onder de mensen.”

Vrijwilligerswerk
Ze heeft goed contact met haar buren en heeft leuke mensen waar ze op terug kan vallen. “Dankzij mijn vrijwilligerswerk heb ik veel mensen leren kennen. Het heeft me echt wat gebracht”. En als vrijwilliger was Lien zeker geen onbekende. Ze deed veel in haar leven en werd hiervoor in 2010 zelfs onderscheiden met een lintje. Met heel veel genoegen kijkt ze terug op de tijd waarin ze betrokken was bij ‘Wij horen erbij’ waar ze hielp met het verzorgen van activiteiten, bijvoorbeeld een bingo, een drankje schenken, een bijbelverhaal lezen op speciale avonden voor mensen met een beperking.

Een stapje terug
Haar gezondheid begint nu parten te spelen, zo gaat het lopen iets minder. Daarom heeft ze ook besloten om de bezorging van Even Buurten, die ze altijd te voet en met gebruik van een rollator rondbracht, te beëindigen. “Maar ik neem nog altijd geen enkel pilletje, hoor”, voegt ze daar nog snel aan toe. En ze wordt komend jaar 90 jaar. Een mooi moment dus om te stoppen. Op de vraag of er bij de viering van haar volgende verjaardag weer een mooie nieuwe familiefoto verwacht wordt, antwoord ze: “Dikke kans!” met een lach van oor tot oor.